Młyn piaskowy (Sandmühle)

Młyn piaskowy położony był przy ul. Jaworzyńskiej. Jego nazwa pochodziła od piaszczystego terenu, na którym został zbudowany. Od wieków należał do młynów obsługiwanych przez Młynówkę, odnogę Kaczawy. Pierwotnie młyn został, jako wynagrodzenie przekazany w posiadanie pisarza miejskiego i burmistrza Legnicy Ambrosiusa Bitschena, który w 24 lipca 1454 r. oskarżony o zdradę stanu został ścięty przed ratuszem.

Od początku XIX w. legnicki młyn piaskowy należał do najbardziej znanych młynów zbożowych Śląska, którego wyroby dzięki swojej jakości były preferowane i wysoko cenione. W latach 70. I 80. XIX w. należał do Ernsta Scholza, właściciela firmy Ernst Scholz, która przy ul. Wrocławskiej 21/22 zajmowała się handlem towarami kolonialnymi. W drugiej połowie lat 80. nowym właścicielem młyna został żydowski kupiec Anton Sochaczewski, który w latach 1896-1902 był radnym miejskim, a w 1910 r. członkiem zarządu miasta. W tym okresie adresem Sandmühle była Jauer Straβe 53. Przed wybuchem pierwszej wojny światowej numeracja zmieniła się na 146.
W 1910 r. młyn zakupił Otto Pohl, który przebudował go i zmodernizował, wyposażając w nowoczesną turbinę i instalacje parową. Odtąd młyn mielił żyto i pszenicę. Według A. Jülicha w jego ogrodzie stała młyńska lipa, która uważana była za najpiękniejsze i największe drzewo Legnicy.

Przed wybuchem drugiej wojny światowej właścicielem młyna był Erdmann Pohl.
We wrześniu 2013 r. rozpoczęła się jego rozbiórka.