Poczta Główna

Pierwszy legnicki urząd pocztowy prawdopodobnie od swoich początków w 1694 r., zajmował budynek przy ul. Piekarskiej 27. Do dziś zachowała się w znacznej części fasada wyróżniająca się pięknym barokowym portalem.
Następna nie istniejąca już siedziba urzędu pocztowego mieściła się naprzeciw Bramy Chojnowskiej. Był to dom z ogrodem i altaną oraz obszernym dziedzińcem ze stajnią na szesnaście koni, który zajmował teren na rogu ulic Piekarskiej i Bankowej. Użytkowano go przypuszczalnie od 1707 r.
Około 1741 r. został wynajęty, a w 1764 r. zakupiony budynek przy ulicy Partyzantów 22, na rogu z ul. Rycerską. W 1806 r. poczmistrz Scheffler przeniósł urząd do obiektu mieszczącego się na rogu ul. Zamkowej i placu Klasztornego (obecnie w tym miejscu mieści się Bank PKO B.P. w budynku wzniesionym na początku XX w.) W 1810 r., poczmistrz Balde wykupił poprzednio użytkowaną kamienicę z zapleczem przy ul. Partyzantów (do niedawna znajdowała się tam siedziba Wojskowej Komendy Uzupełnień). Po śmierci Baldego w 1845 r., jego następca został zobowiązany do znalezienia nowych pomieszczeń odpowiadających potrzebom ciągle rozwijającego się urzędu. 15 września 1849 r. została przekazana do użytku nowa siedziba przy ul. Piastowskiej, w pobliżu dworca kolejowego, a naprzeciw Zamku. Budynek miał fasadę o długości 31 m i zajmował 500 m² powierzchni. Wkrótce jednak nowa siedziba okazała się za ciasna, w związku z tym, że w 1850 r. powstała Naczelna Dyrekcja Poczt w Legnicy. Doraźnym rozwiązaniem było dobudowanie w 1856 r. drugiego piętra na mieszkania służbowe. W 1868 r. zakup sąsiedniego budynku od fabrykanta Köhlera pozwolił na pewien czas zaspokoić kłopoty lokalowe. W 1875 r. zainstalowano w budynku głównym stację telegraficzną a niedługo potem także i urzędy związane z telegrafem. Równocześnie wrosła liczba przesyłek, przez co także służby sortownicze odczuwały brak miejsca do pracy.
W lutym 1889 r. Królewska Akademia Budownicza zaopiniowała pozytywnie projekt budowy nowej siedziby poczty i telegrafu w Legnicy, przygotowany przez berlińskich architektów Endego i Bäckermanna. Budynek miał stanąć, podobnie jak poprzedni, między ulicami Piastowską i Głogowską. Wiązało się to z koniecznością rozbiórki dotychczasowego urzędu. Bryła nowego budynku, na przygotowanych planach, nakładała się na południową część jego wschodniego skrzydła.
Budową zajmowali się rzemieślnicy ze Zgorzelca i Bolesławca. Do budowy wykorzystano cegły dostarczone przez legnickie firmy Bienewald i Rother. W latach 1890-91 powstały skrzydła wschodnie i południowe. Zwieńczenia ich ryzalitów ozdobiły rzeźby według projektu berlińskiego artysty – Fritza Klimscha, przedstawiające alegorie Poczty i Telegrafu. W czerwcu 1892 r. było już pod dachem, wygięte w łuk skrzydło północne. W tym też roku ustawiono ażurową kopułę wieży „telefonicznej” i zaczęły niektóre agendy dyrekcji i urzędu.
Uroczyste przekazanie obiektu przez budowniczych władzom Naczelnej Dyrekcji miało miejsce 29 marca 1893 r. W tym też dniu udostępniono interesantom pocztową halę operacyjną.
Po drugiej wojnie światowej, dopiero w styczniu 1947 r. budynek na nowo zaczął pełnić swoją pocztową funkcję, stając się główną siedzibą polskiej Poczty w Legnicy.  

Źródło: E. Baszczyn, Z dziejów poczty w Legnicy, Legnica 1994